Barok dönemi sanatı, 16. yüzyılın sonlarından 18. yüzyılın başlarına kadar uzanan bir dönemdir. İtalya’da başlayan bu sanat hareketi, özellikle heykeltıraşlığa önem vermiş ve büyük ölçüde Roma kiliselerinin ve saraylarının süslemelerinde kullanılmıştır.
Bu dönemde Michelangelo ve Bernini gibi önemli heykeltıraşlar, Barok estetiğinin birçok özelliğini taşıyan eserler ortaya koymuşlardır. Michelangelo, hem Rönesans hem de Barok dönemi sanatında büyük bir etkiye sahip olmuştur. Özellikle, Davut heykeli ve Mezarı gibi eserleri yakından incelendiğinde, Barok dönemi sanatının bazı özelliklerini görebiliriz. Davut heykeli, Barok dönemi sanatının hareketli ve dramatik özelliklerini taşırken, Mezarı ise Barok döneminin diğer bir önemli özelliği olan büyük boyutları sergiler.
Bernini ise, Barok dönemi sanatının heykeltıraşlık alanındaki en büyük isimlerinden biridir. Sanatçının Fontana dei Quattro Fiumi (Dört Irmağın Çeşmesi) ya da Aziz Petrus Bazilikası’nda yer alan İlahi Aşk heykeli gibi eserleri, Barok dönemi estetiğinin önemli özelliklerini taşır. Dört Irmağın Çeşmesi, heykeltraşın hareket ve dramatik anlatımı konusundaki yeteneğini kanıtlarken, İlahi Aşk heykeli de Barok döneminde dinî konulara verilen önemi göstermektedir.
Barok dönemi sanatında kullanılan diğer bir önemli özellik, ışıktır. Sanatçılar, ışığı kullanarak heykeller ve resimler arasında bir bağ kurmayı amaçlamışlardır. Örnek olarak, Caravaggio’nun ünlü resmi Kutsal Tepsi’de, ışık ve gölge oyunları resmin bütünlüğüne yardımcı olurken, Bernini’nin Aziz Petrus Bazilikası’ndaki İlahi Aşk heykeli de aynı şekilde ışığın etkisini kullanarak özgünlüğünü korur.
Sonuç olarak, Barok dönemi sanatı, büyük boyutları, hareketli ve dramatik tarzı, heykellerde diğer sanat eserleriyle bağ kurulması ve ışığın kullanımı gibi özellikleriyle tanınır. Michelangelo ve Bernini gibi önemli heykeltıraşların eserleri, bu dönemin özelliklerini taşıyan en iyi örneklerdendir. Barok dönemi sanatı, günümüzde bile birçok sanatçıya ilham veren bir etkiye sahiptir.